Uitgangspunten van Namens Amsterdammers.

‘Zorg goed voor de stad en voor elkaar’, gaf burgemeester van der Laan aan de Amsterdammers mee. Inderdaad zien we veel zorgzame Amsterdammers die naast een druk bestaan naar hun medemens omkijken Met talloze vrijwilligers, mantelzorgers, zorgmedewerkers en hulpverleners kunnen we trots zijn op Amsterdam als zorgzame stad.
Tegelijk geldt dat Amsterdam moeite heeft om ruimte te maken voor zorg. De vierkante meters nodig voor de praktijk van dokters, fysiotherapeuten, vroedvrouwen, tandartsen en andere zorgverleners zijn schaars en duur. Bij nieuwbouw wordt soms zelfs vergeten om dergelijke ruimte in de nieuwe buurt in te plannen! Dat moet anders.
Namens Amsterdammers. wil bovendien meer aandacht voor verblijfsruimten van zorgbehoevenden: van passend woningaanbod tot ontmoetingsruimten. Tevens hoort mobiliteit bij zorg. Patienten moeten naar hun arts toe, mantelzorgers vervoeren hun familie naar het ziekenhuis en ambulances vragen om snelle doorgang. Bij verkeersmaatregelen worden deze noodzakelijke vervoersbewegingen momenteel te vaak vergeten.
Namens Amsterdammers. staat voor een zorgzame stad die het mensen zo gemakkelijk mogelijk maakt voor zichzelf en hun naasten te zorgen. We willen dat de politiek daar bij alle plannenmakerij rekening mee houdt. Bovendien staat Namens Amsterdammers. voor een toegankelijke zorg. Of het nou letterlijke drempels zijn of digitale drempels: we voorkomen drempels en anders staan we klaar om ze te slechten.

Amsterdammers zijn vaak sociaal en ondernemend. Ze willen gewoon hun eigen ding doen, zonder daarbij lastig gevallen te worden door een overdaad aan regels en procedures. Dat is de laatste jaren moeilijk geworden in onze stad. Als bewoner samen met de buren op de stoep voor je eigen huis een drankje drinken, kan tegenwoordig een boete opleveren. Die boete was eigenlijk bedoeld voor overlastgevende toeristen. Blijkbaar bedacht iemand toen dat het gelijkelijk voor iedereen moet gelden en de bewoners zijn de dupe want het makkelijkst aan te pakken. Het meest frustrerende is dat die ‘iemand’ steeds meer een anonieme bureaucratie is. Als bewoner heb je geen aanspreekpunt en loop je van het kastje naar de muur. Zo vertelde Huub Stapel eind 2024 in het Parool hoe hij, na wijziging van auto en kentekennummer, 28 parkeerboetes kreeg en meer dan 10 uur moest bellen om een eenvoudig probleem – parkeervergunning op het juiste kentekennummer – op te lossen. Veel Amsterdammers hebben vergelijkbare ervaringen en dat is om gek van te worden. Ondernemers krijgen steeds meer belastingen voor de kiezen maar zien zich evengoed nog steeds tegengewerkt door de gemeente. Daarin lijken ze in het hedendaagse Amsterdam op de auto: de gemeente verdient er graag aan. Zowel de ondernemer als de auto zijn een melkkoe en tegelijk lijden ze onder overregulering en een beleid dat hen liever kwijt dan rijk is. Ook het woonbeleid gaat gebukt onder een toename van regels. Namens Amsterdammers. maakt bouwen tot het stadsdevies in plaats van verbieden en verdelen zoals Amsterdam dat nu doet. De gemeente probeert de schaarse ruimte met verboden en voorrangsregels te beheersen en maakt zelf via hoge erfpacht en extra regels het bouwen onmogelijk. Het roer moet om!
Namens Amsterdammers. wil meer lucht voor Amsterdammers die zich sociaal en economisch inzetten voor de stad. Een Amsterdam waar regels tegen overlastgevend toerisme niet de Amsterdammers zelf treffen. Een Amsterdam met waardering en ondersteuning voor ondernemers. Een Amsterdam waar je met een persoon kunt spreken die jou helpt, in plaats van een anonieme en onbereikbare bureaucratie.
Ruimte voor Amsterdammers betekent voor ons ook dat de openbare ruimte weer de aandacht krijgt die het verdient. Het lijkt wel of dat de laatste jaren is opgegeven. Bij werkzaamheden ontbreken goede omleidingsroutes niet alleen voor auto’s, ook voor fietsers en voetgangers, laat staan voor mensen die moeilijk ter been zijn. Overal staan onnodige borden. Als een object zoals een parkeerpaal wordt verwijderd, blijft een stukje stoep achter dat vijf centimeter te hoog is. Bij gebrek aan goede laad- en losplekken wordt te pas en te onpas de weg geblokkeerd. En dan is er ook nog straatintimidatie, met name jegens jonge vrouwen en lhbtiq+-ers. Namens Amsterdammers. zit daar bovenop: van openbare orde en handhaving tot reiniging, onderhoud en zorgvuldigheid bij werkzaamheden.

Het beleid van de stad Amsterdam is lastig te doorgronden maar nog het meest toegankelijk voor de theoretische opgeleiden, en veel minder voor de praktisch opgeleiden. Goed verdienende hoogopgeleide professionals hebben de juiste netwerken om hun belangen bij politici en ambtenaren onder de aandacht te brengen. Bovendien zijn hoogopgeleiden oververtegenwoordigd in de ‘participatie’- activiteiten van Amsterdam. Ook al klagen zij dat er niet goed door de gemeente wordt geluisterd, hun belangen komen wel voor het voetlicht. Namens Amsterdammers. wil meer aandacht voor de belangen van alle werkenden die onze stad gaande houden. Bijvoorbeeld Schiphol en de haven van Amsterdam bieden werk aan Amsterdammers van diverse opleidingsachtergrond. Maar de bestuurders van Amsterdam gaan slordig met deze economische parels om. Schiphol kan wel krimpen, vindt het stadsbestuur en de haven van Amsterdam willen zij volbouwen. Aan dit soort slordige banen-weggooierij doet Namens Amsterdammers. niet mee. 
Ook de kok, de magazijnmedewerker, de vrachtwagenchauffeur en de loodgieter vervullen een hoofdfunctie voor het draaiend houden van de stad. Echter, hun belangen worden niet gewogen bij het beleid voor de stad. Zo is er voor hen geen enkele voorrangsregeling voor huisvesting. Er is geen OV op tijden dat zij gaan werken of naar huis gaan en het mobiliteitsbeleid houdt geen rekening met de manier waarop zij hun werk moeten doen. Hun stem wordt meestal pas achteraf gehoord, als het beleid al is opgesteld. Namens Amsterdammers. zet zich in voor het beëindigen van deze ongelijkheid.

In de jaren ’90 van de 20ste eeuw tuigde Amsterdam een bestuurlijk stelsel op waar stadsdelen een grote rol kregen in beleid en uitvoering. De reden was dat het toenmalige beleid teveel gericht was op het Amsterdamse centrum, en de – groeiende – stadsdelen niet de aandacht kregen die ze verdienden. Het instellen van stadsdelen betekende dat er zeggenschap naar de stadsdelen ging en dat de centrale stad de macht moest delen. Na veel geheen-en-weer over de wenselijkheid daarvan, werden in 2017 de stadsdelen bestuurlijk gezien flink uitgekleed: van stadsdeelbesturen naar stadsdeelcommissies. Sindsdien ligt de meeste macht weer op centraal niveau. Het oude probleem is ook terug: teveel focus ligt op het centrum, en als er aandacht is voor de stadsdelen gebeurt dit vanuit de beperkte bril van de Stopera.
Voor Amsterdammers is het nu weer onduidelijk wie precies wat wanneer beslist. Het ‘kastje naar de muur’ gevoel maakt machteloos en dat is onwenselijk als je wilt dat Amsterdammers zich inzetten voor hun stad.
Namens Amsterdammers. vindt het belangrijk dat Amsterdammers zelf mee vorm kunnen geven aan beleid en uitvoering. Contact is nodig met degenen die de besluiten nemen. Dat betekent dat Namens Amsterdammers. in de gemeenteraad niet zoals andere politici wijst naar stadsdeelcommissieleden maar zichzelf buiten het centrum laat zien. Namens Amsterdammers. wil maatwerk voor gebieden en is tegen het aankondigen van algemene maatregelen die voor de hele stad gelden terwijl ze vooral voor het centrum van belang zijn.

Amsterdam is een mooie en rijke stad, en soms een tikje arrogant. In het beleid wordt nog weleens vergeten dat de Republiek Amsterdam niet op zichzelf staat maar vele afhankelijkheden kent die van belang zijn voor de Amsterdammers.
Denk bijvoorbeeld aan de logistiek. De talloze supermarkten, winkels en restaurants vragen om dagelijkse bevoorrading van buiten de stad. Ook bouwvakkers en monteurs komen dagelijks van buiten de stad in Amsterdamse straten voorrijden. Bedrijven en particulieren bestellen pakketten die snelle bezorging vragen. Bewoners die van hun straat een woonerf willen maken, dienen zich te realiseren dat ze niet op een eiland wonen maar in een drukke stad. Bij maatregelen voor straatinrichting weegt voor Namens Amsterdammers. het ruimere belang zwaar.
En denk bijvoorbeeld aan de politiek. Al te gemakkelijk heffen B&W en gemeenteraad het vingertje naar Den Haag: ‘Amsterdam waarschuwt de landelijke politiek nog één keer!’. Ondertussen lopen in Amsterdam al vele jaren de schulden op. Amsterdamse moraalridders realiseren zich nogal eens te laat dat de landelijke politiek mede de grote projecten financiert die voor Amsterdam en omgeving belangrijk zijn. Zij verspelen de landelijke sympathie door te opereren vanuit stedelijke arrogantie. Amsterdam verdient betere bestuurders!
Een laatste voorbeeld is de samenwerking met omliggende gemeenten. Amsterdam presteert het om beslissingen te nemen die veel effect hebben op de buren, maar hen niet eens te informeren, laat staan met hen te overleggen. Of het nou gaat om het plaatsen van windmolens aan de stadsranden of het afsluiten van wegen: de grootstedelijke arrogantie kost Amsterdam vrienden en gaat ten koste van goede regionale samenwerking die in het belang van Amsterdammers èn de buren is. Namens Amsterdammers. zegt: zoek de verbinding en creëer welvaart voor allen.